Trip 5, Peyrat-de-Bellac, Frankrijk

Toen we dit landgoed kwamen oprijden was in een klap alle stress, misselijkheid en gezeur weg, wat een fantastisch paradijs!!! Zo willen wij ook wonen, mega veel ruimte, natuur, loslopende dieren en een relaxte sfeer. De yurt was authentiek en prachtig ingericht, al stonk ie erg muf, maar dat komt doordat ze onder eikenbomen staan die het doek verharden, zodat het een soort niet-ademend zeil wordt, wat niet schoon te maken is. Maar dat mag de pret zeker niet drukken. Er is een gezamenlijke keuken/kamer, waar alles aanwezig is (fornuis, koelkast, vriezer, vaatwasser, pannen, servies, oven etc.) met zicht op de rijbak. Ook douches, wc's en wasbakken, net als op een camping.
De verhuurster heet Claire, een vrouw op leeftijd, die verbazend goed Engels kan voor een Franse. Ze is gastvrij, komt steeds vragen of alles in orde is, of we goed geslapen hebben etc. Ze vertelde ons dat de meiden kunnen paardrijden en Tir à l'arc à cheval (boogschieten op een paard) kunnen doen, we begrijpen er niets van, totdat ze ons in de avond haar kleinzoon laat zien die aan het trainen is. We staan met open mond te kijken, wauw wat knap en gaaf! En de meiden kunnen dit ook leren?!? Ze is verbaasd dat we niets geboekt hebben, hadden we de info dan niet gelezen??? Nee dus, we boekten via airbnb, geen idee of het erbij stond, maar het was ons in ieder geval ontgaan. Ze hebben ook een site waar je rechtstreeks op kunt boeken: https://www.gauchoux-cheval.com/sejours-yourtes

De dag erna hebben de meiden een tocht gemaakt door de omgeving van een uur op 2 prachtige witte paarden/ponny's(?); Passion en Wodka, haha. Op deze paarden/ponny's deden ze dag erna ook 'Tir à l'arc à cheval'. Deze workshop duurde van 9.00-13.00 en Edwin deed ook mee, maar dan alleen boogschieten zonder paard. Het was hard werken met een fikse warming-up. De techniek is verschrikkelijk moeilijk, maar ze kregen het redelijk onder de knie,  ze bouwden het dan ook stap voor stap op, erg leuk om naar te kijken (ik deed niet mee). Alain, de schoonzoon van Claire,  de master himself, gaf les, samen met twee andere jongens, beiden kampioenen. Ik raakte aan de praat met Alain en zei hem eerlijk dat ik het niet kende, waarop hij antwoordde dat dit niet zo gek was, omdat het nog maar sinds 2015 bestaat als sport die je kunt beoefenen. Er zijn nog maar een paar trainers. Er vind een week nadat we weg zijn een internationale wedstrijd (tevens nationale Franse kampioenschappen) plaats daar met rijders uit veel verschillende landen. Zij hebben enorme weilanden ingericht met targets, ook een soort rubber dieren. De sport bestaat uit drie verschillenden parcoursen. Hier zie je een compilatie uit 2018: https://youtu.be/IOmKZbgq51c 
Edwin heeft thuis nog eens zitten googelen en kwam erachter dat hij bij de wereldtop behoord, hij is opgeleid in Mongolië, vandaar ook alle yurts op dat terrein. In Nederland kun je het niet op dat niveau leren. De enige Nederlander die ooit kampioen werd, had een paard van Alain. Wat een eer dat de meiden een workshop van hem kregen!!! Ze vroegen maar 32 euro pp voor die hele ochtend, ongelooflijk weinig. En voor Edwin hoefde hij niets, uiteraard hebben we een flinke fooi gegeven.

We zijn ook nog naar het plaatselijke 'openluchtmuseum' geweest, in Montol-Sénard, wat erg leuk was. Je kon in verschillende huizen van het dorp, zoals een school, bakker, smid, schoenmaker etc. Deze huizen, zijn onderdeel van het dorp waar je doorheen wandelt en zijn afgewisseld met huizen waar mensen wonen. En het is helemaal gratis. Vervolgens nog gepicknickt langs het water, een kasteel bezocht en nog een wandelingetje gemaakt. Een nacht hebben we onweer en regen gehad, en dat was dan ook de enige keer tijdens de hele vakantie. 

Achteraf gezien hebben we veel te veel kleding mee genomen allemaal. Nadat Doortje op de dakkoffer zat kregen we deze pas dicht. De kofferbak moesten we ook een aantal keren opnieuw openen en sluiten voordat hij dicht ging, maar het paste net, met tassen tussen de benen, de stoelen vol gehangen en spullen onder de stoelen, haha. De rit naar huis verliep vrij vlot. Het laatste avondmaal aten we bij de Mac Donalds in Parijs, we reden via de Rue de Periferique  terug naar huis, en we hebben nog de Ijfeltoren gespot. Jeetje wat rijden die fransen chaotisch; toeteren, rechts inhalen, op de bumper rijden en motoren vliegen je om de oren. We hadden bijna een botsing door een randdebiel die een vrachtwagen rechts inhaalde en de weg op vloog met 130 terwijl wij de vrachtwagen links inhaalde. Maar gelukkig hadden we een goede beschermengel die meekeek, Hay? In ieder geval wel zijn auto! De auto heeft het perfect gedaan tijdens onze roadtrip van totaal 6132,2 km!

Wat hadden we een fijn en super lief onthaal, Roos en Owen hadden een spanbord gemaakt met 'Welkom thuis lieverds' en Oscar was door het dolle heen. Pap en mam waren die middag nog geweest om op te ruimen, verse groenten te brengen, plantjes en bloemen neer te zetten, de lieve schatten!!! We voelden ons dubbel, enerzijds erg blij om Roos, Owen, Oscar en ons huis weer te zien, maar anderzijds de stad en de wijk niet, we verlangen nu alweer terug naar het platteland waar de tijd stil lijkt te staan en we minder stress ervaarden. We willen graag een opknap-boederijtje kopen met een stuk grond en deze vakantie hebben we bevestigd gekregen dat dit een nieuwe stap zal gaan zijn...

Al met al was het een fantastische vakantie, eigenlijk 5 vakanties in één en super veelzijdig!!! En het is ons erg meegevallen om te reizen, vooral Doortje zag er heel erg tegenop, maar het ging goed gelukkig. We hebben geen gekke dingen meegemaakt gelukkig en prachtig weer gehad, wat wil je nog meer?